Mijn levensverhaal begint op 31 juli 1951.
Ik werd geboren in de Ceresstraat en verhuisde later naar de Hoge Steenweg.
Mijn vader was timmerman / aannemer.
Uiteindelijk verhuisden we naar de Driehoefijzersstraat en daar woon ik nu nog.
72 jaar in deze buurt. Ik moet er dagelijks aan denken tijdens mijn wandelingen.
Herinneringen komen boven. Onvermijdelijk.
Als jochie van 7 jaar liep ik in de Teteringenstraat, destijds dé winkelstraat van onze buurt. Op de hoek van de Ceresstraat zat bakker Van Dorst. Ik liep in de richting van de singel. Achter mij nam een vrachtwagen met aanhanger vanuit de Teteringsedijk de bocht naar links richting Teteringenstraat. De aanhanger schoot echter los en ging rechtdoor, recht in de pui van de bakkerij. Ik schat zo’n 5 meter achter mij. De klap was oorverdovend en ik stond als aan de grond genageld. Nog zie ik bakkersvrouw Van Dorst voor mij. De totale paniek in haar ogen. ‘Alles weg’ riep ze.
Ik kan er niets aan doen. Als je ouder wordt, ervaar je de vergankelijkheid van het leven. Op 5 meter na…. was ik nooit 72 geworden.
Het kan verkeren.
Zo hebben heel veel plekken in de buurt een eigen herinnering.
Wat nu zo gewoon is, was toen onvoorstelbaar en wat nu onvoorstelbaar is. was toen gewoon.
Het was de periode van wederopbouw na de oorlog. Heeeel hard werken voor onze ouders.
Als kinderen stonden wij daar natuurlijk niet bij stil.
Wij waren niets gewend. Luxe was een woord dat we niet kenden.
Ons leven werd bepaald door:
– de katholieke godsdienst
– de katholieke school
– het gezin
Qua invloed in dezelfde volgorde te rangschikken.
Frustrerend? We gaan het zien.
