Het woord IJsvrij heeft voor mij altijd een magische betekenis gehad.
Uit overlevering (zelf was ik te jong) heb ik het volgende familieverhaal vernomen.
Als kleuter zat ik op het kleuterschooltje van zuster Rosa.
Dat waren niet mijn fijnste jaren. Ik had er een bloedhekel aan.
Soms moest ik ‘s morgens bij kop en kont worden gepakt om mij letterlijk naar school te slepen.
Op die speciale dag was het snikheet. De mussen vielen bijna letterlijk van het dak. Als kleuter wilde ik maar 1 ding: WEGWEZEN.
En dat lukte. Ongezien kon ik aan zuster Rosa ontsnappen en meldde ik mij thuis. ‘Wat kom jij doen?’ was de onvermijdelijke vraag.
Mijn antwoord was wel zeer opvallend: ‘Wij hebben ijsvrij’. Dat woord hoorde ik thuis geregeld en ik associeerde ‘ijs’ met de lekkernij bij warm weer. Dat je er ook op kon schaatsen kwam nog niet in mijn leefwereld voor.
Niettemin: weer (bij kop en kont) terug naar school….
—-
Bij strenge winters hoopte ieder kind erop. Een dagje vrij om lekker te kunnen schaatsen. Dat was zoals een droom die nooit zal uitkomen.
Kinderen, groot en klein, spraken erover wanneer de weersvoorspellingen strenge vorst aankondigden. Een extra dagje vrij.. dat hadden we nooit.
De singel bevroren. De vijvers rondom. Echt? Zou het gaan gebeuren?
Zou meneer Krols, het hoofd der school, ons dit gunnen?
En het gebeurde. Dagenlang strenge vorst. We waren er klaar voor.
Zou het dan toch?
De schooldagen verliepen echter als vanouds en alleen de kinderen spraken over ijsvrij.
En opeens leek het alsof de ketenen werden verbroken. Het was een gewone schooldag en ijskoud op de speelplaats.
De eerste bel ging. Iedereen in de rij!
Niet dus. Iedereen ging zitten…
De brutaalsten begonnen te roepen: WIJ WILLEN IJSVRIJ!!
Het scanderen nam toe in volume. Iedereen deed mee.
Minutenlang. Een dergelijke uiting van kinderwoede zou ook nu de kranten halen.
Wij deden het gewoon. Zomaar samen.
Ongehoord. Zeker voor die tijd.
Totdat meneer Krols er persoonlijk een einde aan maakte.
Hij kwam op het geschreeuw af en pakte de eerste de beste kwajongen bij zijn oor, sleepte hem naar binnen en … het werd doodstil.
De schoolbel klonk nogmaals 1 keer. Iedereen in de rij.
Het ijs bleef vrij van kinderen…
